Ինչո՞ւ են «արաբական» թվանշաններն իրականում «հնդկական»

Ներկայումս մենք օգտագործում ենք թվանշաններ, որոնք ի հայտ են եկել Հնդկաստանում։ Առաջներում նրանք ունեին հին հնդկերենում (սանսկրիտում) թվանշաններին համապատասխանող բառերի առաջին տառերի տեսքերը։

Թվային համակարգի զարգացման ամենագլխավոր քայլը դարձավ հատուկ նշանի՝ 0-ի «նախնիի» ներմուծումը։ Այն իրենից ներկայացնում էր թունդ կետ կամ շրջանակ։ Այն թույլ տվեց բավարարվել համեմատաբար քիչ նշաններով։ Սանսկրիտի համարակալումը վերածվեց 10-ական համակարգի։ Թե ե՞րբ և ինչպե՞ս է դա տեղի ունեցել, հայտնի չէ։ Բայց արդեն 8-րդ դարում այդ համակարգը ներթափանցեց այլ երկրներ՝ Չինաստան, Տիբեթ, Իրան, Միջին Ասիա։ 9-րդ դարի սկզբում Խորեզմայից Մուհամեդ անունով մեկը հնդկական այդ համարակալումը տարածեց արաբական երկրներում։

Այդ թվերը Եվրոպա են հասել 12-րդ դարում և 16-րդ դարում, ի շնորհիվ իրենց յուրահատկության, հաստատվեցին այնտեղ։ Քանի որ սանսկրիտի թվերը Եվրոպա հասան արաբների միջոցով, դրանք այդպես էլ անվանվեցին՝ արաբական թվանշաններ։ Եվ իրենց սխալ անվանումը պահպանում են մինչ այժմ։

Սիրելի այցելու, եթե դու այլևս ՓՈՔՐԻԿ չես, այլ ՊԱՏԱՆԻ, եթե արդեն քո հետաքրքրությունների շրջանակն ընդլայնվել է և դու ուզում ես տարիքիդ համապատասխան հետաքրքիր հոդվածներ կարդալ, ապա «Պատանի եմ» կայքը հենց այն հարթակն է, որը կհագեցնի քո հետաքրքրասիրությունները։ Այստեղ դու կարող ես նաև ինքդ լինել հեղինակ, ունենալ ու վարել քո բլոգային էջը։ Միացի՛ր պատանիների թիմին։ Դարձի՛ր «Պատանի եմ» կայքի մի մասնիկը։