Իրոք, խլուրդները հազվադեպ են դուրս գալիս իրենց բներից։ Նրանք ապրում են որջերում, որոնք փորում են խորը հողի տակ։ Կարծիք կա, որ արևի հետ հանդիպելը կարող է խլուրդի մահվան պատճառ հանդիսանալ։ Սակայն այդ կարծիքը սխալ է։ Եթե խլուրդը արև տեսնի, նրան բնավ ոչինչ էլ չի պատահի։
Բանը նրանում է, որ խլուրդները շատ վատ եսողություն ունեն և հազիվ են տարբերում լույսը։ Քանի որ խլուրդն ապրում է մթության մեջ, նրա աչքերը ենթարկվել են մուտացիայի և դրանց վրա հատուկ թաղանթ է առաջացել։ Արևի լույսը նրա համար սարսափելի չէ։
Խլուրդի մարմինը սովոր է ընդհատակում ապրելուն։ Բահի տեսք ունեցող առջևի թաթերով խլուրդը գետնի տակ փորում է իր բազմամետր երկարությամբ որջը։ Խլուրդի մարմինը շատ ճկուն է և նա նույնիսկ ամենանեղ գետնանցումի մեջ կարող է հետ պտտվել։
Խլուրդի ականջները խեցիներ չունեն, քանի որ դրանք կխանգարեին ազատ շարժվելուն։ Այս կենդանին 3 ժամից ավել սոված մնալ չի կարող։ Դրա համար նա անընդհատ ուտելիք է փնտրում՝ հորեր փորելով։ Խլուրդների ամենասիրելի ուտելիքն անձրևորդերն են։ Այս ընդհատակյա կենդանին ունի շատ լավ հոտառություն և դրա միջոցով գտնում է իր ուտելիքը։
Անտառային հեքիաթ
Աշնանային գեղեցիկ մի օր ոզնի մայրիկը, իր երկու փոքրիկների հետ, գնաց անտառ՝ ձմռան համար պաշար հավաքելու։ Անտառում ոզնի մայրիկը սկսեց...