Ինչո՞ւ են բոլոր երեխաները սիրում պլաստիլինով ծեփը։
Ծեփը արտադրական ստեղծագործության տեսակ է, որի ժամանակ ճկվող նյութերից ստանում են ծավալուն պատկերներ և ամբողջական կոմպոզիցիաներ։ Ծեփի տեխնիկան բազմազան է ու հարուստ։ Նույնիսկ փոքր երեխաներն են դրանից ուրախանում։
Ծեփը հրաշալի հնարավորություն է տալիս երեխաներին շրջապատող աշխարհը ներկայացնել իրենց պատկերացմամբ՝ տարածական պլաստիկ պատկերների միջոցով։
Ծեփը գեղարվեստական ստեղծագործության ամենատարածված ձևն է։ Երեխան ոչ միայն տեսնում, այլև շոշափում է այն, ինչ ինքը ստեղծել է, անհրաժեշտության դեպքում փոփոխում այն։ Ծեփի հիմնական գործիքը հանդիսանում է ձեռքը (ավելի ճիշտ ձեռքերը), հետևաբար ծեփի ունակության մակարդակը կախված է սեփական ձեռքերից։ Այդ իսկ պատճառով ծեփը կարելի է համարել ամենա ոչ արհեստական և ինքնուրույն աշխատանքի համար համեմատաբար մատչելի զբաղմունքը։ Պլաստիլինի մի փոքր կտորից կարելի է ստեղծել բազմաթիվ կերպարներ, ամեն անգամ գտնել նոր տարբերակներ դրանով աշխատելու համար, նույնիսկ առանց մեծահասակի օգնության։ Իսկ եթե ծեփանյութը բավականաչափ շատ է և երեխայի կողքին կա մեծահասակ, որը կօգնի և ուղղություն ցույց կտա փոքրիկին, ծեփը կդառնա երեխայի ամենասիրելի զբաղմունքներից մեկը երկար տարիների ընթացքում։
Ծեփով աշխատանքը ազդում է երեխայի զարգացման վրա.
* բարձրացնում է շոշափելիության զգացումը
* զարգացնում է ֆանտազիան, տարածական մտածելակերպը, ձեռագործության ունակությունը
* երկու ձեռքերի աշխատանը համաչափեցնում է
* հնարավորություն է ստեղծում պլանավորել հետագա աշխատանքը, կանխատեսել արդյունքն ու հասնել դրան։
Սակայն ամենակարևորն ու արժեքավորն այն է, որ ծեփը այլ ստեղծագործական զբաղմունքների հետ միաժամանակ զարգացնում է երեխային էսթետիկորեն։ Երեխան սովորում է տեսնել, զգալ, գնահատել իր ստեղծածը։
