Մի քաղաքում ապրում էին աստվածուհու կողմից ուղարկված երեք փերիները․ Փինկը, Վայելեթը, Ֆլորան։ Նրանք ապրելով մարդկանց մեջ, այդպես էլ չսովորեցին նրանց բարքերին, միևնույն ժամանակ ցանկանում էին նմանվել նրանց։ Փերիները աշխատում էին ծաղկի խանութում, որպես առաքիչ։
Իսկ այդ խանութի ծաղիկները յուրահատուկ էին, քանի որ փերիները դրանք բերում էին իրենց հեքիաթային մոլորակից։
Աստվածուհին հպարտանում էր իր փերիների աշխատասիրությամբ, ժրաջանությամբ, անկեղծությամբ, ազնվությամբ, բարությամբ․ մի խոսքով, այն ամենով ինչը շատ-շատ մարդկանց հասու չէր։ Փերիները, հետաքրքրված լինելով մարդկանց առօրյայով, փորձեցին ընդօրինակել նրանց․ սկսեցին ուշ արթնանալ, ստել, ծաղրել, պարծենալ իրենց կարողությամբ։
Աստվածուհին, տեսնելով այս խառնաշփոթը, պատժեց փերիներին․ փակեց հեքիաթային աշխարհի դռները և զրկեց փերիներին իրենց կախարդանքից։ Փերիները շարունակում էին ընդօրինակել մարդկանց վատ հատկանիշները։ Նրանք օր օրի ավելի ու ավելի չար էին դառնում։ Յուրաքանչյուր չար արարքի դիմաց նրանք տգեղանում էին։ Իրենց ստախոսության, փառամոլության, դժկամության պատճառով նրանք մնացին մենակ․ կորցրեցին ընկերներին։ Բայց ոչ միայն միայնության մատնվեցին, այլև կորցրին իրենց հոգևոր և ֆիզիկական գեղեցկությունը։ Փերիները զղջացին իրենց պահվածքի համար, քանզի մարդկանց իրենց լավը սովորեցնելու փոխարեն, ընդօրինակել էին նրանց բացասականը։ Տեսնելով փերիների զղջումը, աստվածուհին խղճաց նրանց, իջավ երկնքից և խրատեց․
- Դուք մոլորվել էիք ձեր աշխարհում։ Ի սկզբանե ուղարկված էիք մարդկանց բարություն, ազնվություն սովորեցնելու այլ ոչ թե հակառակը։ Տեսնում եմ, որ զղջացել եք։ Ցավում եմ, բայց մինչև չտարածեք բարություն, անկեղծություն, ազնվություն, աշխատասիրություն, հեքիաթային աշխարհի դռները փակ կլինեն ձեր առաջ։
Փերիները, իհարկե, գնահատեցին իրենց տված խորհուրդը, փութաջանորեն մարդկանց մեջ տարածեցին այդ ամենը, իսկ աստվածուհին կատարեց իր խոստումը․ բացեց հեքիաթային աշխարհի դարպասները փերիների առաջ։
Մարդի՛կ, եղեք բարի․․․ Չէ՞ որ բարությունը և գեղեցկությունը կփրկի աշխարհը։
Թարգմանեց Ժաննա Կոբելյանը
