Ազնիվ կովը և վագրը

Ագարակը, որտեղ ապրում էր Լոլին, փայլում էր իր շքեղությամբ, փարթամ բուսականությամբ, զուլալ փոքրիկ ջրամբարնեով և հոգատար,սիրող տերերով:

Լոլին՝ մեր հեքիաթի հերոսը, ագարակի նորաթուխ կով մայրիկն էր, ով կուշտ ուտում էր ագարակում իրեն մատուցված կանաչ, հյութալի խոտը և կերակրում իր հորթուկին: Սիրով էին միմյանց հետ թե՛ ընտանի կենդանիները ագարակում, թե՛ տերերը: Օրերն անցնում էին հորթուկը մեծանում էր: Լոլին օրեցօր ավելի շատ էր ունենում հյութալի խոտի, սիրո պահանջ. . .

Տերերն էլ ագարակի փոխվել էին՝ ժլատ էին ու գծուծ: Նրանց դուր չէր գալիս Լոլիի շատակերությունը. . .

Լոլին միշտ հիշում էր հին, բարյացակամ տերերին՝ կարոտում նրանց, բայց դե չուտել չէր կարող՝ հորթուկին կաթ էր հարկավոր: Ավելի տխրեց, երբ գաղտագողի լսեց, որ տերերը մտադիր են կա՛մ հորթուկին, կա՛մ իրեն նվիրել ուրիշին: Որոշեց, որ ագարակի բարիքներից էլ չի օգտվելու, դուրս եկավ ցանկապատից այն կողմ, գնաց անտառ, որ այնտեղ հագեցնի քաղցի պահանջը: Չնայած կենդանիների խնդրանքներին, որոշեց ու այդպես էլ արեց:

-Ասում են վագր կա, ասում են վտանգավոր է,- մտածում էր Լոլին

– Կտանեն իմ ձագուկին ինձանից,- շարունակեց մտածել Լոլին:

Մտքերով հասավ սաղարթախիտ դաշտավայրին, ուր կանաչ, փարթամ խոտը անեզր էր թվում: Երեկվանից ոչինչ չէր կերել՝ քաղցած էր, վրա պրծավ ու սկսեց անհագորեն կուլ տալ խոտի խրձերը: Հանկարծ մռնչոց լսվեց. . . Խեղճ Լոլին չհասցրեց շրջվել, երբ իր ետևում ահռելի վագր տեսավ:

– Լավ էլ քո ոտքով եկել ես իմ տարածք,- մռնչաց վագրը:

-Ների՛ր ինձ, ես տարբերակ չունեի, ձագուկ ունեմ ու պիտի կերակրեմ նրան, իսկ իմ ագահ տերերը ուտելիք չեն տալիս, ավելին, ուզում են բաժանել ինձ իմ ձագուկից,- լացակումած շշնջաց Լոլին և ավելացրեց,–Կե՛ր ինձ. ավելի լավ է քո բաժինը լինեմ, քան ձագուկիցս բաժանվեմ

Վագրը գլուխը կախեց.

-Գնա՛, վաղը կգաս.հիմա կուշտ եմ. . .

Հաջորդ օրը Լոլին համբուրեց իր ձագուկին և դուրս եկավ ագարակից՝ չնայած, որ բոլորը հորդորում էին նրան չգնալ այդ խենթությանը: Անվախ քայլերով հասավ ծանոթ արոտավայր, որտեղ իրեն սպասում էր խրոխտ վագրը:

-Եկա՞ր, խոստումդ կատարեցի՞ր, այդքան սիրու՞մ ես զավակիդ,-մռնչաց վագրը,- այսուհետ ամեն օր կգաս ու կվայելես իմ տարածքի փարթամ և հյութեղ խոտը, քեզ ոչ ոք ձեռք չի տա, ձագուկիցդ էլ չես բաժանվի,- շարունակեց վագրը:

-Շնորհակալ եմ,- լացակումած աչքերով կմկմաց Լոլին:

Վագրը հիացած էր և գնահատել էր խոստումը պահող Լոլիի անվախ սիրտը.մոր բնազդը. . .

Մարդի՛կ միշտ կատարեք ձեր խոստումը, խոստմանը հավատարիմ լինելը բարձրացնում է մարդու անձը և տալիս դրական արդյունք. . .

Թարգմանեց Ժաննա Կոբելյանը

Սիրելի այցելու, եթե դու այլևս ՓՈՔՐԻԿ չես, այլ ՊԱՏԱՆԻ, եթե արդեն քո հետաքրքրությունների շրջանակն ընդլայնվել է և դու ուզում ես տարիքիդ համապատասխան հետաքրքիր հոդվածներ կարդալ, ապա «Պատանի եմ» կայքը հենց այն հարթակն է, որը կհագեցնի քո հետաքրքրասիրությունները։ Այստեղ դու կարող ես նաև ինքդ լինել հեղինակ, ունենալ ու վարել քո բլոգային էջը։ Միացի՛ր պատանիների թիմին։ Դարձի՛ր «Պատանի եմ» կայքի մի մասնիկը։