Խորամանկ աղվեսն իմացավ, որ քիչ հեռվում ապրում է պարծենկոտ մկնիկ Անվախիկը, ու մտածեց. «Ես դեռ քեզ դաս կտամ, հիմար մկնիկ։ Դեռ ձեռքս 
կընկնես։»
Մոտեցավ նա մկնիկին ու ասում է.
– Ի՜նչ քաջն ես դու, մկնիկ։ Ինչքա՜ն ուժեղ ես դու։
Անվախիկին հաճելի էր նման բան լսելը։
– Այո, – պատասխանեց նա,- ես ուժեղ ու քաջ եմ։
– Իսկ դու ինձ կփրկե՞ս սարդից։ Նա այնքան սարսափելի է, ես վախենում եմ։ Էլ ուժ չունեմ։ Եթե օգնես, քեզ շատ համեղ կոնֆետ կհյուրասիրեմ։
– Իհարկե կօգնեմ, մորաքույր։ Ցույց տվեք, որտե՞ղ է այդ սարդը։ Ես նրան մի ակնթարթում կքշեմ։
Աղվեսն առաջ ընկավ, իսկ Անվախիկը՝ հետևից։ Աղվեսը մկնիկին բերեց ուղիղ իր տուն։ Մկնիկը հարցնում է.
– Իսկ ո՞ւր է այդ սարդը։ Որտե՞ղ է։
Աղվեսը, թե.
– Այնտեղ, տան մեջ։
Այստեղ մեր Անվախիկը հասկացավ, որ աղվեսն ուզում է իրեն թակարդը գցել և ուտել։
– Չէ, աղվես, դու ինձ չես խաբի,- ասաց Անվախիկն ու, ոտքերում ինչքան ուժ ուներ, վազեց տուն։
Աղվեսը բռնեց նրա պոչից ու բաց չէր թողնում։ Մկնիկը մի կերպ փախավ, հասավ տուն ու թաքնվեց մահճակալի տակ։ Ո՜ւր կորավ նրա քաջությունը։ Ու հասկացավ նա. չի կարելի օտարների հետ որևէ տեղ գնալ, թե չէ այլևս տուն չես վերադառնա։ Պետք է շատ զգույշ լինել։
Մկնիկ Անվախիկը. Անծանոթը
