Ներողություն

Մի անգամ կենդանիները բռնոցի էին խաղում։ Մկնիկը բռնում էր փիսիկին ու շնիկին, իսկ նրանք ուրախ փախչում էին։
– Ես էլ եմ ուզում խաղալ,- ասաց արջուկը։
Նրան ևս մտցրեցին խաղի մեջ։
Բայց արջուկը անշնորհք էր։ Մեկ փիսիկի վրա էր ընկնում, մեկ մկնիկին էր հրում, մեկ շնիկի թաթն էր տրորում։
– Հաֆ-հաֆ։ – Պի-պի-պի։ – Մյաու-մյաու, – տնքտնքում էին կենդանիները։
Իսկ արջուկը փախավ, թաքնվեց թփերի մեջ ու սկսեց լաց լինել։
– Ինչո՞ւ ես լաց լինում, – հարցրեց նրան փոքրիկ զատիկը։
– Ես նեղացրել եմ կենդանիներին ու հիմա էլ ընկերներ չունեմ ու երբեք չեմ ունենա,- ու արջուկն ավելի ուժեղ սկսեց լաց լինել։
– Մի տխրի։ Պետք է պարզապես ասել. «ներեցեք»։ Քո ընկերները քեզ կներեն ու ամեն ինչ լավ կլինի։
Արջուկն այդպես էլ արեց։
– Ներեցեք ինձ, ընկերներ,- քաղաքավարի խնդրեց նա։
Ու կենդանիները նրան ներեցին։ Խաղը վերսկսվեց։ Արջուկն ավելի ուշադիր դարձավ ու այլևս ոչ ոքի չէր անհանգստացնում։

Սիրելի այցելու, եթե դու այլևս ՓՈՔՐԻԿ չես, այլ ՊԱՏԱՆԻ, եթե արդեն քո հետաքրքրությունների շրջանակն ընդլայնվել է և դու ուզում ես տարիքիդ համապատասխան հետաքրքիր հոդվածներ կարդալ, ապա «Պատանի եմ» կայքը հենց այն հարթակն է, որը կհագեցնի քո հետաքրքրասիրությունները։ Այստեղ դու կարող ես նաև ինքդ լինել հեղինակ, ունենալ ու վարել քո բլոգային էջը։ Միացի՛ր պատանիների թիմին։ Դարձի՛ր «Պատանի եմ» կայքի մի մասնիկը։