Աղջիկը նստել էր սեղանի մոտ և նկարներ էր նկարում։ Որտեղից որտեղ հայտնվեց զոլավոր Կատուն ու սկսեց հետևել, թե ի՞նչ է անում Աղջիկը։
– Այդ ի՞նչ ես անում,- հարցրեց հետաքրքրասեր Կատուն։
– Քեզ համար տնակ եմ նկարում,- պատասխանեց Աղջիկը։- Տե՛ս, ահա կտուրը, իսկ սա նրա վրայի ծխնելույզն է, իսկ սա՝ դուռն է։
– Իսկ ես ի՞նչ եմ անելու այնտեղ։
– Վառարանը կվառես, շիլա կեփես։
Եվ Աղջիկը նկարեց, թե ինչպես է ծխնելույզից ծուխ դուրս գալիս։
– Իսկ ո՞ւր է պատուհանը։ Չէ՞ որ կատուները պատուհանագոգին են նստում։
– Ահա և պատուհանը։ Մեկ, երկու, երեք, չորս… – ասաց Աղջիկն ու նկարեց չորս պատուհան։
– Իսկ որտե՞ղ եմ ես զբոսնելու։
– Ահա այստեղ։
Աղջիկը տնակի շուրջը ցանկապատ նկարեց։
– Սա այգի կլինի,- ասաց նա։
Կատուն նայեց ու փնչացրեց.
– Սա ի՞նչ այգի է։ Այստեղ ոչինչ չկա։
– Սպասի՛ր,- ասաց Աղջիկը։ – Ահա ծաղկաթումբը, ահա խնձորենին խնձորներով, իսկ այստեղ բանջարանոցը կլինի, որտեղ կաճեն գազարը, կաղամբը…
– Կաղա՜մբ,- քիթը կնճռոտեց Կատուն։
– Իսկ որտե՞ղ ես պետք է ձուկ որսամ։
– Ահա այստեղ։
Եվ Աղջիկը փոքրիկ լճակ նկարեց, իսկ լճակի մեջ՝ ձկնիկներ։
– Սա շա՜տ լավ է… Իսկ թռչուններ լինելո՞ւ են,- հարցրեց հետաքրքրասեր Կատուն։- Ես թռչուններին սիրում եմ։
– Կլինեն։ Ահա հավիկը, աքաղաղը, բադիկը։ Սրանք էլ երեք ճուտիկները…
Կատուն հանկարծ լպստեց շրթունքները, մռռաց քթի տակ ու ցածրաձայն հարցրեց.
– Իսկ… այնտեղ մկներ կա՞ն… տնակում։
– Չէ, մկներ չեն լինի։
– Իսկ ո՞վ է իմ տնակը պահպանելու։
– Տնակը կպահպանի… – Աղջիկը շան բույն նկարեց։- Տնակը կպահպանի Բոբիկը։
Կատուն պոչը կլորացրեց, իսկ նրա մորթին ցից-ցից կանգնեց։
– Քո տունն ինձ դուր չի՛ գալիս,- ասաց Կատուն։ – Ես չեմ ուզում այնտեղ ապրել։
Եվ հեռացավ, ասես նրան նեղացրել էին։
Ահա այսպիսինն էր կամակոր Կատուն։
Թարգմանությունը՝ Վերոնիկա Բուռնուչյանի
