Աղջիկը նստել էր սեղանի մոտ և նկարներ էր նկարում։ Որտեղից որտեղ հայտնվեց զոլավոր Կատուն ու սկսեց հետևել, թե ի՞նչ է անում Աղջիկը։
— Այդ ի՞նչ ես անում,- հարցրեց հետաքրքրասեր Կատուն։
— Քեզ համար տնակ եմ նկարում,- պատասխանեց Աղջիկը։- Տե՛ս, ահա կտուրը, իսկ սա նրա վրայի ծխնելույզն է, իսկ սա՝ դուռն է։
— Իսկ ես ի՞նչ եմ անելու այնտեղ։
— Վառարանը կվառես, շիլա կեփես։
Եվ Աղջիկը նկարեց, թե ինչպես է ծխնելույզից ծուխ դուրս գալիս։
— Իսկ ո՞ւր է պատուհանը։ Չէ՞ որ կատուները պատուհանագոգին են նստում։
— Ահա և պատուհանը։ Մեկ, երկու, երեք, չորս… — ասաց Աղջիկն ու նկարեց չորս պատուհան։
— Իսկ որտե՞ղ եմ ես զբոսնելու։
— Ահա այստեղ։
Աղջիկը տնակի շուրջը ցանկապատ նկարեց։
— Սա այգի կլինի,- ասաց նա։
Կատուն նայեց ու փնչացրեց.
— Սա ի՞նչ այգի է։ Այստեղ ոչինչ չկա։
— Սպասի՛ր,- ասաց Աղջիկը։ — Ահա ծաղկաթումբը, ահա խնձորենին խնձորներով, իսկ այստեղ բանջարանոցը կլինի, որտեղ կաճեն գազարը, կաղամբը…
— Կաղա՜մբ,- քիթը կնճռոտեց Կատուն։
— Իսկ որտե՞ղ ես պետք է ձուկ որսամ։
— Ահա այստեղ։
Եվ Աղջիկը փոքրիկ լճակ նկարեց, իսկ լճակի մեջ՝ ձկնիկներ։
— Սա շա՜տ լավ է… Իսկ թռչուններ լինելո՞ւ են,- հարցրեց հետաքրքրասեր Կատուն։- Ես թռչուններին սիրում եմ։
— Կլինեն։ Ահա հավիկը, աքաղաղը, բադիկը։ Սրանք էլ երեք ճուտիկները…
Կատուն հանկարծ լպստեց շրթունքները, մռռաց քթի տակ ու ցածրաձայն հարցրեց.
— Իսկ… այնտեղ մկներ կա՞ն… տնակում։
— Չէ, մկներ չեն լինի։
— Իսկ ո՞վ է իմ տնակը պահպանելու։
— Տնակը կպահպանի… — Աղջիկը շան բույն նկարեց։- Տնակը կպահպանի Բոբիկը։
Կատուն պոչը կլորացրեց, իսկ նրա մորթին ցից-ցից կանգնեց։
— Քո տունն ինձ դուր չի՛ գալիս,- ասաց Կատուն։ — Ես չեմ ուզում այնտեղ ապրել։
Եվ հեռացավ, ասես նրան նեղացրել էին։
Ահա այսպիսինն էր կամակոր Կատուն։
Թարգմանությունը՝ Վերոնիկա Բուռնուչյանի