Դպրոցահասակ երեխաների ծնողների համար երբեմն դժվար է լինում երեխայի դասապատրաստման գործընթացը։ Պատճառներից մեկն այն է, որ ոչ միշտ է հաջողվում երեխային ժամանակին նստեցնել տնային հանձնարարություններն անելու։ Մյուս պատճառը ծնողի զբաղվածության աստիճանն է։ Աշխատող ծնողն աշխատանքից հետո տնային գործերով ընկնելով, շատ քիչ ժամանակ է կարողանում հատկացնել երեխայի դասապատրաստման գործընթացին։
Իհարկե, ամենաշատը օգնության կարիք ունեն տարրական դպրոցի աշակերտները, սակայն երբեմն բարձր դասարանների աշակերտները ևս ծնողի օգնության կարիքն են ունենում։
Այս հոդվածը կփորձի փոքրիշատ օգնել ծնողին ճիշտ կազմակերպել երեխայի տնային դասապատրաստման ընթացքը։
Մինչ տնային աշխատանքների կատարում երեխան դպրոցից վերադառնալով պետք է հանգստանա։ Ցանկալի է, որ դպրոցից հետո երեխան 0.5-1 ժամ զբոսնի։ Մինչ տուն վերադառնալը թողեք երեխան դպրոցի բակում մի քիչ վազվզի իր ընկերների հետ։
Վերադառնալով տուն, ճաշելով ու փոքր-ինչ հանգստանալով, կարելի է սկսել տնային հանձնարարությունների կատարումը։
Շատ քիչ երեխաներ կան, որոնք առանց ծնողի հորդորանքի ինքնուրույն կսկսեն դասապատրաստումը։
Աշակերտներին կարելի է բաժանել 2 խմբի։ Մի խմբի երեխաներին ստիպելով են նստեցնում տնային հանձնարարությունները կատարելու, իսկ մյուս խմբի երեխաները գերադասում են ամեն ինչ արագ-արագ վերջացնել և վայելել իրենց ազատ ժամանակը։
Երկրորդ խմբի երեխաներն, իհարկե, ավելի ցանկալի են։ Սակայն արագ-արագ դասապատրաստման արդյունքում կարող են նյութը լավ չյուրացնել։ Այդ իսկ պատճառով երկու դեպքում էլ ծնողի օգնության կարիքն է լինում։
Եթե երեխան չի ցանկանում նստել տնային հանձնարարությունները կատարելու, ապա պետք է որոշակի կանոններ ստեղծեք, որոնց երեխան պետք է խստորեն հետևի։ Լավ է, եթե երեխան հետևում է օրվա որոշակի ռեժիմի։ Սակայն ոչ միշտ է հաջողվում դրան հասնել։ Դրա համար երեխայի հետ պետք է հանգիստ, բայց կտրուկ խոսել։ Օրինակ, թույլ տվեք երեխային խաղալ կամ հեռուստացույց նայել որոշակի ժամանակ, ապա ժամն ավարտվելուց անմիջապես հետո անցեք դասապատրաստմանը։ Ընդ որում, եթե երեխան դիտում է իր սիրելի հաղորդումը, պետք չէ անջատել հեռուստացույցը մինչ հաղորդման ավարտը։ Բայց հիշեք, որ դասապատրաստման և հետագա խաղերի համար նրան քիչ ժամանակ է մնում։
Տարրական դասարանի աշակերտների հետ, սովորաբար, ավելի հեշտ է լինում։ Սակայն պետք է հետևել, որպեսզի երեխան սխալներ չանի։ Լավ է, որ առաջին հերթին սևագրության վրա արվի դասը, ապա ուղղումներից հետո մաքրագրվի։ Եթե սխալը կատարվել է տետրակի մեջ, սովորեցրեք երեխային ուղղումները կոկիկ կատարել։ Եթե սխալները քիչ են, պետք չէ երեխային ստիպել, որպեսզի նա արտագրի ողջ աշխատանքը։
Ըստ հոգեբանների, դասապատրաստման համար ամենահարմար ժամանակը 15-ից 18-ն ընկած ժամանակահատվածն է։ Յուրաքանչյուր 30-40 րոպեն մեկ անհրաժեշտ է 5-10 րոպեանոց ընդմիջում հատկապես տարրական դասարանի աշակերտների դեպքում։ Այդ հանգիստն անհրաժեշտ է հոգնած աչքերը, ձեռքերն ու մեջքը հանգստացնելու համար։ Երեխայի համար օգտակար կլինի այդ ընթացքում մի քանի մարմնամարզություն անել ու մի փոքրիկ միրգ ուտել։
Ցանկալի է, դասապատրաստման ամբողջ ժամանակահատվածը տեղավորել 1.5-2 ժամվա մեջ։ Դասապատրաստումն անհրաժեշտ է սկսել ամենադժվար առարկաներից, օրինակ մաթեմատիկա կամ մայրենի լեզու, իսկ բանավոր առարկաները թողել վերջում։
Ծնողների հիմնական նպատակը երեխային ինքնուրույնության սովորեցնելն է։ Եթե երեխան չսովորի ինքնուրույն կատարել դասերը, ապա վաղ թե ուշ նա կդադարի դասերով զբաղվել, կամ ծնողը ստիպված դասապատրաստման ընթացքում երեխայի կողքից երբեք չպետք է հեռու գնա։
Սկզբնական շրջանում, մանավանդ ցածր դասարանների աշակերտներին, պետք է օգնել դասապատրաստման գործում։ Օգնեք երեխային սովորել օգտվել աղյուսակներից, սխեմաներից։ Մաթեմատիկայի առաջադրանքները թղթի վրա նկարելով բավական կհեշտացնեք երեխայի համար ամենադժվարը թվացող դասը։ Երեխային նվիրեք առարկային վերաբերող գույնզգույն գրքեր ու հանրագիտարաններ։
Առաջին իսկ օրվանից երեխային թույլ տվեք ինքնուրույն մտածել։ Մի շտապեք օգնել նրան խնդիրը լուծելուց կամ մի հուշեք։ Ցանկալի է, որ դուք զբաղվեք ձեր գործերով, ոչ թե ամբողջ ժամանակ գտնվեք երեխայի կողքին։ Իսկ երեխան թող ձեզ կանչի անհրաժեշտության դեպքում։
Եթե դասապատրաստման ընթացքում երեխայի մոտ դժվարություններ ի հայտ չեն գալիս, ապա վերջում պարզապես ստուգեք կատարված տնային հանձնարարությունները և անհրաժեշտության դեպքում երեխային բացատրեք կատարված սխալը։
Համեմատաբար մեծ տարիքի երեխաները (3-րդ դասարան և բարձր), դասերը պետք է ինքնուրույն անեն և հարց առաջանալու դեպքում արդեն իրենք պետք է մոտենան ձեզ, այլ ոչ թե կանչեն իրենց մոտ։ Ցավոք սրտի, շատ քիչ երեխաներ կան, որոնք դասերը պատրաստում են ուշադիր ու լավ։ Եթե ձեր երեխան այդպիսինն է, ապա կարելի է հսկողությունը թուլացնել։ Մնացած դեպքերում անհրաժեշտ է վերջում ստուգել ոչ միայն գրավոր աշխատանքներն այլև բանավոր դասերը։
Ոչ ոքի համար էլ գաղտնիք չէ, որ բարձր դասարանի աշակերտները երբեմն տնային հանձնարարությունները չեն կատարում, կամ էլ պատրաստում են միայն այն առարկաները, որոնցից հետագայում քննություն պետք է հանձնեն։ Ի՞նչ անել նման դեպքում։ Եթե դեռահասն ընդհանուր առմամբ լավ է սովորում, ապա պետք չէ անիմաստ տարաձայնություններ առաջացնել։ Վստահեք նրան և թույլ տվեք ինքնուրույն որոշել ինչ անել։ Ծնողի հսկողությունը պետք է այն ժամանակ, երբ դռահասի օրագիրը միայն ցածր թվանշաններով է լցված։ Փորձեք պարզել պատճառը. նա չի՞ հասկանում դասը, թե պարզապես չի ուզում սովորել։ Միգուցե նրան անհրաժեշտ են տվյալ առարկայի հավելյալ պարապմունքներ։
Իսկ ընդհանրապես հիշեք, որ օրագրի թվանշանները միշտ չէ, որ պատմում են, թե դպրոցն ավարտելուց հետո ինչպիսի ընթացք կունենա երեխայի կյանքը։ Քիչ չեն դեպքերը, երբ դպրոցը գերազանց ավարտած աշակերտները մի կերպ ծայրը ծայրին են հասցնում, իսկ թույլ աշակերտները կյանքում հաջողակ մարդիկ են դառնում։
Կարևորը, պետք է մեծացնել բարի ու ազնիվ մարդ, պահպանել նրա առողջությունն ու ձեր ջերմ փոխհարաբերությունները։
