Երեխայի հետ շփման մի քանի հիմնական կանոն

– Քանի դեռ երեխան չի խնդրել, մի՛ խառնվեք այն գործին, որով զբաղված է նա։ Չմիջամտելով, Դուք երեխային հաղորդում եք. «Դու խելացի ես ու ամեն ինչ կարող ես»։
– Եթե երեխայի համար գործը բարդ է և նա օգնության կարիք ունի, անպայման օգնեք նրան։ Ընդ որում, Դուք կատարեք միայն այն գործողությունները, որը փոքրիկը չի կարող ինքնուրույն կատարել, իսկ մնացածը թողեք նրան։
– Աստիճանաբար երեխային «հանձնեք» սեփական անձի համար պատասխանատվությունն ու խնամքը։
– Թույլ տվեք, երեխան զգա իր արարքների (կամ ծուլության) բացասական արդյունքները։ Հենց այդ ժամանակ է երեխան «մեծանում» և գիտակցում իր արարքի լրջությունը։
– Եթե երեխան հուզական խնդիր ունի, անպայման լսեք և կիսեք նրա հույզերը։
– Եթե երեխայի վարքը բացասական զգացմունքներ է առաջացնում, ապա անհրաժեշտ է նրան այդ մասին զգուշացնել խոսքի միջոցով։
– Երեխայի հետ շփման ժամանակ հնարավորինս բացառեք հրամայելը, վախեցնելու տեսքով զգուշացումները, բարոյախոսությունը և այլն։
– Ձեր սպասելիքները համադրեք երեխայի կարողությունների հետ։ Մի պահանջեք նրանցից անհնարին ու դժվար իրականացվող գործողություններ։
– Երեխայի հուզական խնդիրները Ձեզ մի վերագրեք։
– Կանոններ (պահանջներ, սահմանապակումներ) պետք է լինեն յուրաքանչյուր երեխայի կյանքում։ Սակայն դրանք չպետք է լինեն չափազանց շատ։ Շատ լավ արդյունքի կհասնեք, եթե այդ կանոնները ճկուն լինեն և ենթարկվեն փոփոխության այս կամ այն հանգամանքում։ Ծնողական պահանջները չպետք է հակասեն երեխայի կարևոր կարիքներին։ Կանոնները (սահմանափակումները, արգելքները, պահանջները) պետք է համաձայնեցված լինեն մեծահասակների կողմից։ Արգելքն ու պահանջն արտահայտելիս, խոսքի ելևէջները պետք է լինեն ավելի շատ բարեկամական-բացատրողական, քան հրամայական։

Սիրելի այցելու, եթե դու այլևս ՓՈՔՐԻԿ չես, այլ ՊԱՏԱՆԻ, եթե արդեն քո հետաքրքրությունների շրջանակն ընդլայնվել է և դու ուզում ես տարիքիդ համապատասխան հետաքրքիր հոդվածներ կարդալ, ապա «Պատանի եմ» կայքը հենց այն հարթակն է, որը կհագեցնի քո հետաքրքրասիրությունները։ Այստեղ դու կարող ես նաև ինքդ լինել հեղինակ, ունենալ ու վարել քո բլոգային էջը։ Միացի՛ր պատանիների թիմին։ Դարձի՛ր «Պատանի եմ» կայքի մի մասնիկը։