Շատ ծնողների երեխային ինքնուրույն խաղալ սովորեցնելու ջանքերն ավարտվում են դեռ չսկսված։ Ճիշտ է, փոքրիկն իր համար զբաղմունք կգտնի, բայց խնդիրը նրանում է, որ նա չի հասկանում, ինչ է կարելի, ինչը՝ ոչ, ինչն է լավ, ինչը՝ վատ։
Օրինակ, նա կարող է կես ժամ գդալով թակել կաթսայի վրա, ինչպես թմբուկը, ալյուրը շաղ տալ գորգի վրա՝ ասես ձյուն է գալիս, պատռել բոլոր այն պաստառները, որոնց ծայրերն ամուր կպած չեն և այլն։
Ծնողներին, իհարկե, նման խաղերը հաճույք չեն պատճառի։ Իրենց փոքրիկին նման խաղի ժամանակ տեսնելով, լավագույն դեպքում երեխայի ձեռքից ամեն ինչ կվերցնեն, փոխարենը նրա առջև դնելով երեխային ձանձրացրած խաղալիքների արկղը, միգուցե նաև բղավեն փոքրիկի վրա։ Իսկ արդյունքում երեխան կսկսի լացել։
Երեխային ինքնուրույն խաղալ սովորեցնելու համար բավական չէ նրան մի քանի խաղալիք տալը։
Իրադրությանը նայեք մեկ այլ տեսանկյունից. երբ Ձեզ որևէ հանձնարարություն են տալիս, Դուք դա կատարում եք պարզապես կատարելու համար, իսկ երբ ինքներդ եք որևէ բան նախաձեռնում, ապա արդյունքի հասնելու համար, չխնայելով ժամանակը, հայթայթում եք անհրաժեշտն ու հաճույքով գործի անցնում։
Այդ իսկ պատճառով, եթե նպատակ ունեք երեխային ինքնուրույն խաղալ սովորեցնել, ապահովեք նրան ամեն ինչով։ Խաղալիքներն, իհարկե, մանկական ժամանցի լավ տարրեր են, բայց դրանք ևս 
երբեմն ձանձրացնում են։ Դրա համար, խաղալիքները դրեք մի կողմ, և փոքրիկին որևէ նոր բան տվեք, օրինակ՝ անտառից բերված կաղիններ կամ կոներ, դատարկ տուփեր, պարկեր ու պլաստմասսե տարաներ և այլ մանրուքներ։ Կարևորը, դրանք անվտանգ լինեն։
Ինքնուրույն խաղալ սովորեցնելու հաջորդ քայլը երեխայի խաղի համար սցենար մտածելն է։ Ընդունեք, ձանձրալի է մեքենան սենյակի մի ծայրից մյուսըքշելը։ Բայց օրինակ, զբաղմունքը հետաքրքիր կդառնա, եթե այդ մեքենան անտառային կենդանիների համար նվերներ տեղափոխի։ Իսկ որպեսզի դա էլ շուտ չձանձրացնի, կարելի է սցենարը փոքր-ինչ բարդացնել. օրինակ, ճանապահին մեքենան փչացավ և օգնության կարիք կա։ Բայց քանի դեռ մեքենան սարքին վիճակի են բերում, գայլը գողանում է կենդանիների նվերները և այլն։
Ահա այսպիսի պարզ քայլերը կարող են բավականին արդյունավետ լինել։ Սակայն, չպետք է մոռանալ, որ երեխան սկսում է համեմատաբար երկար ինքնուրույն խաղալ մոտավորապես 3 տարեկան հասակում։ Մինչ այդ, մեծամասամբ, ինքնուրույն խաղի համար 15-20 րոպեն բավական մեծ ժամանակահատված է։
