Մարդուն ոչինչ այնպես չի մղում գյուտարարության, ինչպես վտանգի զգացումը։ Դրա համար էլ հյատնագործությունների զգալի մասը արվել է պատերազմների ժամանակ։ Նույնը կարելի է ասել «թռչող օձի» կամ օդապարուկի հայտնագործման մասին։
Օդապարուկի՝ աշխարհում ամենատարածված և ամենահետաքրքիր զվարճալիքներից մեկի հայտնագործումը վերագրվում է մ.թ.ա. 300թ.։ Այդ ժամանակ Չինաստանում բռնկվել էր քաղաքացիական պատերազմ։ Չինական բանակի գեներալ Խան Չինը, որը հռչակված էր իմաստությամբ և հնարամտությամբ, կայսրից հրաման է ստանում գրավել Վոյան-Կոնգ կոչվող ամրոցը, որտեղ ապստամբներն էին։ Գեներալը որոշում է մի թունել փորել, որի միջոցով զինվորները կթափանցեին ամրոց։ Դրա համար պետք էր չափել մինչև պարիսպները եղած հեռավորությունը. ամրոցին մոտենալ հնարավոր չէր։ Գեներալ Խան Չինը փայլուն կերպով լուծեց այդ հարցը։ Մի ոչ մեծ շրջանակ պատրաստեց, դրան թուղթ փակցրեց, հետո իր «սարքին» թել կապեց և այն հանձնեց քամու հոսանքին։ Երբ օդապարուկը հասավ ամրոցի պարիսպներին, գեներալը այն ետ քաշեց, իսկ թելի միջոցով հեշտությամբ հաշվեց ճշգրիտ հեռավորությունը (պարսպի բարձրությունը նրան հայտնի էր)։ Չինական զորքերը փորեցին թունելը և հաջողությամբ գրավեցին ամրոցը։
Այդ դեպքից հետո օդապարուկը տարածվեց չինացիների մեջ և վերջապես դարձավ խաղալիք։ Ժամանակի հետ օդապարուկը փոփոխել է իր ձևը. այն պատրաստել են թռչնի, օձի, ձկան, հրեշի կերպարանքով։
Աղբյուր 1-2, 1999
Հեղինակ՝ Տաթևիկ Աղաբեկյան
