Աղբը կարող ենք այրել։ Սակայն այդ դեպքում ծխի հետ միաժամանակ մթնոլորտ կարտանետվեն բազմաթիվ օքսիդներ ու օրգանական վտանգավոր միացություններ։
Աղբը կարելի է թաղել հողի տակ։ Սակայն ներկայիս արտադրության մեջ օգտագործվող պլաստիկ շշերի, տուփերի ու փաթեթների քայքայման համար շատ երկար ժամանակ է հարկավոր և այդ դեպքում մեր մոլորակը կվերածվի շերտ առ շերտ թաղված աղբի։
Հետևաբար, անհրաժեշտ է աղբը տեսակավորել և վերամշակել. այն, ինչ հեշտությամբ քայքայվում է հողի մեջ առկա բակտերիաների միջոցով, պետք է թաղել, այրվելիս համեմատաբար անվնաս նյութեր արտանետող աղբը պետք է վառել, իսկ այն, ինչը ոչ փտում է և ոչ էլ այրվում՝ կրկին օգտագործել հետագա արտադրության մեջ։ Օրինակ Ճապոնիայում սինթետիկ պլաստիկ նյութերը և ավտոմեքենաների մանրացված անվադողերի կրկնակի վերամշակումից ստանում են հրաշալի շինարարական նյութեր։
Աղբի որոշ տեսակներ կիրառվում են բիոգազ և հեղուկ վառելիք ստանալու համար, որն էլ իր հերթին հումք է հանդիսանում էլեկտրաէներգիայի արտադրության մեջ։ Որոշ խոշոր անասնապահական հիմնարկներ իրենց անհրաժեշտ էլէկտրաէներգիան ամբողջովին ստանում են հենց բիոգազի միջոցով, որը առաջանում է գոմաղբից։ Նման արտադրությունները կարելի է անվանել առանց թափոնների։
Առանց թափոն արտադրությունները մարդկության հույսն են։ Արտադրությունում կիրառվող ջրային և օդային փակ համակարգերը չեն աղտոտում շրջակա միջավայրը։ Աղբի վերամշակումը և անթափոն արտադրություն ապահովող նոր տեխնոլոգիաները կփրկեն մարդկությանը աղբի սարերից։
