Տիեզերքը շատ-շատ մեծ է։ Ինչքան էլ փորձես հեռուն նայել, միևնույնն է, տիեզերքի ծայրը տեսնել հնարավոր չէ, քանի որ այն գոյություն չունի։
Ոչ ոք չգիտի, թե երբ ու ինչպես է առաջացել տիեզերքը։ Գիտնականները ենթադրում են, որ սկզբում այն մի մեծ խիտ, հրե գնդի է նման եղել։
Հետո, մոտավորապես տաս-քսան միլիարդ տարի առաջ հզոր պայթյուն է տեղի ունեցել, որն ընդունված է անվանել «Մեծ պայթյուն»։
Այդ գնդի կտորները ցրվել են տարբեր կողմեր և վերածվել երկնային մարմինների, որոնք էլ հիմա կազմում եմ տիեզերքը։
Երկնային մարմինները տարբերվում են իրենց չափերով, ձևով, ինչպես նաև տիեզերքում շարժվելու ձևերով։ Ամենատարածված երկնային մարմիններից են աստղերը, մոլորակները, գիսաստղերն ու երկնաքարերը։
Աստղերը լուսարձակող երկնային մարմիններ են։ Սրանք բոլորն էլ մեծ չափեր ունեն։ Իսկ մեզ փոքր են թվում, քանի որ չափազանց հեռվում են գտնվում։ Աստղերը լինում են կապույտ, սպիտակ, դեղին, նարնջագույն ու կարմիր։ Մեր Արևը նույնպես աստղ է։ Աստղերի խմբավորումներն անվանում են համաստեղություններ։ Դրանցից ամենահայտնիներից է Ծիր Կաթինը։ Հենց այս համաստեղության մեջ են մտնում Արևն ու Երկիրը։
Մոլորակները երկնային մարմիններ են, որոնք պտտվում են աստղերի շուրջը։ Մոլորակներն իրենք լույս չեն արձակում, այլ միայն արտացոլում են աստղերի լույսը։ Արևի շուրջը պտտվում են ինը մոլորակ։ Արևին ամենամոտ մոլորակը Մերկուրին է (Փայլածու), այնուհետև՝ Վեներան (Արւսյակ), Երկիրը, Մարսը (Հրատ), Յուպիտերը (Լուսնթագ), Սատուրնը (Երևակ), Ուրանն ու Նեպտունը։ Որոշ գիտնականներ հիմա Պլուտոնը համարում են ոչ թե մոլորակ, այլ փոքրիկ երկնային մարմին։
Արբանյակները փոքրիկ երկնային մարմիններ են, որոնք պտտվում են մոլորակների շուրջ։ Արեգակնային համակարգի գրեթե բոլոր մոլորակները (բացառությամբ Մերկուրիի ու Վեներայի) ունեն արբանյակներ։ Երկրի արբանյակը լուսինն է։
Գիսաստղերը փոքրիկ երկնային մարմիններ են, որոնք շատ մեծ արագությամբ շարժվում են ձգված հետագծերով։ Չնայած, որ գիսաստղերն այնքան էլ մեծ չեն, նրանք իրենց հետևից հաճախ մեծ, լուսավոր «պոչ» են ունենում։
Երկնաքարերը փոքրիկ երկնային մարմիններ են, որոնք շատ արագ տեղաշարժվում են տիեզերքում։ Երբեմն նրանք դիպչում են Երկրին։ Ընդ որում, ամենափոքր երկնաքարերը քայքայվում են մթնոլորտում, իսկ մեծերը՝ փշրվում են դիպչելով Երկրի մակերեսին։
