Երկու փայտահատ, Սերոբն ու Ղևոնդն անտառում միասին աշխատում էին։ Սերոբն ուներ 4 բլիթ, իսկ Ղևոնդը՝ 7։ Երբ նրանք նստեցին նախաճաշելու, նրանց մոտեցավ որսորդը։
– Ով մարդիկ, անտառում մոլորվեցի, գյուղը դեռ շատ հեռու է, իսկ ես շատ սոված եմ, կիսեք ինձ հետ ձեր աղն ու հացը։
– Էհ, նստիր ախպերս, պանիր հաց՝ սրտներս բաց, – ասացին Սերոբն ու Ղևոնդը։
11 բլիթը հավասարապես բաժանեցին երեքի միջև։ Նախաճաշից հետո որսորդը փորփրեց գրպանները, գտավ մի հազար դրամանոց և մի հարյուր դրամանոց ու ասաց.
– Ներող եղեք, մոտս ուրիշ ոչինչ չկա։ Բաժանեք ինչպես կարող եք։
Որսորդը գնաց, իսկ փայտահատները սկսեցին վիճել։ Սերոբն ասում է.
– Իմ կարծիքով փողը պետք է բաժանենք հավասարապես։
Իսկ Ղևոնդը նրան առարկում է.
– 11 բլիթի համար տվել է 1100 դրամ։ Ամեն մի բլիթն անում է 100 դրամ։ Քեզ մոտ կար 4 բլիթ՝ քեզ 400 դրամ, ինձ մոտ կար 7 բլիթ՝ ինձ 700 դրամ։
Նրանցից ո՞վ էր ճիշտ հաշվակ կատարում։
Եվ Սերոբը, և Ղևոնդը ոչ ճիշտ հաշվարկ են կատարում։ 11 բլիթը բաժանված 3 հոգու միջև հավասարաչափ, նշանակում է, յուրաքանչյուրը կերել է 11/3 բլիթ։ Ղևոնդի մոտ կար 7 բլիթ, նա կերել է 11/3 բլիթ, հետևաբար, որսորդին տվել է 10/3 բլիթ։
Սերոբն իր մոտ եղած 4 բլիթներից նույնպես կերել է 11/3 բլիթ, հետևաբար, որսորդին տվել է 1/3 բլիթ։
Որսորդը կերել է 11/3 բլիթ և դրա համար վճարել 1100 դրամ, նշանակում է յուրաքանչյուր մեկ երրորդի համար նա տվել է 100 դրամ։ Ղևոնդից նա վերցրել է 10 հատ մեկ երրորդ մաս, իսկ Սերոբից՝ 1 հատ մեկ երրորդ մաս։ Հետևաբար, Ղևոնդը պետք է վերցնի 1000 դրամանոցը, իսկ Սերոբը 100 դրամանոցը։
