Ֆրանսերենից թարգմանած պապյե-մաշեն թարգմանվում է որպես «ծամված թուղթ»։ Պապյե-մաշեն ի հայտ է եկել Ֆրանսիայում XVI-րդ դարի սկզբներին։ Իր բնույթով այս արվեստը հիշեցնում է ծեփը։ Միայն թե այս դեպքում ծեփը կատարվում է ոչ թե կավով, պլաստիլինով կամ խմորով, այլ այսպես կոչված «թղթե խմորով»։ Այս խմորի համար հիմք են ծառայում հին թերթերն ու այլ փափուկ թղթե զանգվածը։
Իսկզբանե պապյե-մաշեն կիրառվել է տիկնիկներ պատրաստելու համար։ Այժմ դրանից պատրաստվում են դիմակներ, խաղալիքներ, զարդատուփեր և այլն։ Հազվադեպ այս տեխնիկայով պատրաստում են նաև կահույք և լուսամփոփներ, որոնք բնավ չեն տարբերվում իրականից։ Գոյություն ունի պապյե-մաշե պատրաստվածքների պատրաստման 3 տեխնոլոգիա։
Դրանցից մեկի դեպքում պատրաստվածքը ստանում են նախապես պատրաստված հիմքի վրա շերտ առ շերտ թաց թղթի կտորներ սոսնձելով։ Այդ դեպքում սոսնձվում է մի քանիսից մինչև հարյուր շերտ թուղթ։ Այժմ սոսնձելու համար օգտագործում են ՊՎՔ սոսինձ (էմուլսիա), իսկ առաջներում սոսնձումը կատարվում էր օսլայի միջոցով։
Երկրորդ մեթոդի դեպքում պատրաստվածքը ձևավորվում է հեղուկ թղթի զանգվածի միջոցով։ Մանր կտորների բաժանած թուղթը լցնում են տաք ջրի մեջ և մեկ օր թողնում տաք տեղում։ Այնուհետև այն եռացնում են, քամում, փխրեցնում և չորացնում։ Ստացված թղթի զանգվածը խառնում են կավճով։ Թղթի և կավճի խառնուրդին անընդմեջ խառնելով ավելացնում են սոսինձ, մինչև ստացվի ճկուն, թթվասերի խտության զանգված։
Որպես սոսինձ օգտագործվում է օսլայից պատրաստված սոսնձի և ատաղձագործական սոսնձի խառնուրդը։ Ստացված զանգվածը լցնում են պատրաստված ձևավոր ֆորմայի մեջ կամ քսում պատրաստվածքի մակերեսին և թողնում մինչև լիովին չորանա։
Երրորդ մեթոդի դեպքում պատրաստվածքը ստանում են ճնշման տակ պինդ ու հաստ ստվարաթղթերն իրար սոսնձելով։ Ստացված զանգվածը ձևավորում են և ներկում։
Պատրաստվածքները ծեփվում են կամ քանդակագործության մեթոդով, կամ կենցաղային հիմքերի վրա։ Որպես հիմք կարող են ծառայել փուչիկները, գնդակները, շշերը, ափսեները, մետաղալարից պատրաստված կարկասները և այլն։
