Ես Նիկն եմ, սա էլ իմ կյանքի պատմությունն է, թե ինչպես ես դարձա մեր քաղաքի ճանաչված երիտասարդը:
Եվ այսպես սկսենք…
Արևոտ օր էր, դպրոցի ճանապարհին՝ հրապարակում, մարդկանց մեծ ամբոխի ես հանդիպեցի: Այն հարցին, թե ի՞նչ է պատահել՝ պատասխան չեղավ, քանի որ բոլորի ուշադրության կենտրոնում մայթին անգիտակից վիճակում ընկած Նիկի համադասարանցի Լիզն էր, ում վրաերթի էին ենթարկել:Հայրս առաջինը օգնություն ցուցաբերեց ավտովթարի տուժած խեղճ աղջնակին: Աղջկան շտապ տեղափոխեցին մոտակա հիվանդանոց, այնտեղ էլ ցուցաբերեցին համապատասխան օգնություն,վերջինս էլ իր հերթին արագ ապաքինվեց ու մեկ շաբաթ անց արդեն դպրոց էր հաճախում: Լիզը գեղեցկադեմ, ժպտերես աղջիկ էր, ում սիրում էին համադասարանցիներ Նիկը և Ռոբը:
Լիզը, լավ տեղյակ լինելով, որ Նիկի հայրն է իրեն փրկել, այնուամենայնիվ վերջինիս անհաջողակ էր համարում և շփվում էր միայն Ռոբի հետ՝ շահից ելնելով:
Դա էր պատճառը, որ Նիկի և Ռոբի մեջ տարաձայնություն կար:
Գրեթե ամեն օր վիճում էին. պարծենկոտ, հղփացած Ռոբը, թույլ էր տալիս իրեն, անգամ ծաղրել Նիկին՝ ով սիրում էր սովորել:
Անցան տարիներ…
Ռոբը՝ լինելով անկիրթ, դատարկամիտ, հոռացած ու հղփացած երիտասարդ. վատնեց ողջ կարողությունը՝ հաշվի չառնելով հոր տարիների քրտնաջան աշխատանքը և վերջին տարիների նրա հիվանդությունը: Շուտով նրանք կանգնեցին սնանկացման եզրին. անգամ բուժման կուրսը չէին կարողանում վճարել: Ի տարբերություն Ռոբի, Նիկը խելացի ու գրագետ երիտասարդ էր դարձել՝ մարդկային բոլոր արժեքներով օժտված: Իմանալով, որ Գութերոն՝ Ռոբի հայրը հիվանդ է և գումար չունի բուժման կուրսը վճարելու, չնայած իրենց մեջ եղած տարաձայնության,առանց վարանելու օգնեց նրան՝ վճարելով ողջ կուրսի դիմաց՝ դեղ ու սնունդ էլ ուղարկեց: Իհարկե, երախտամոռ Ռոբը այդպես էլ չգնահատեց Նիկի արարքը, բայց Գութերոն մինչև մահ օրհնեց և՛Մագնույին, և՛ նրա դաստիարակված որդուն՝ Նիկին:
Մարդի՛կ, մի՛ կորցրեք ձեր մարդկային արժեքները, բարի եղեք:
Թարգմանեց Ժաննա Կոբելյանը
