Անտառում կողք կողքի ապրում էին զեբրը, սկյուռը, աղվեսը, դոդոշները և այլն։ Մի առավոտ գորտերը լողում էին լճակում, երբ գորտ թագավորը պատահաբար լսում է, թե ինչպես է իր կինը ուրիշների ներկայությամբ ասում, որ ցանկանում է ստանձնել ամուսնու դերը․ լինել գորտերի թագուհի։
Արծիվը, որը գորտերի պաշտպանն էր ու հսկիչը, միշտ հետևում էր գորտերի անդորրին։ Գորտերը լինելով անշորհակալ, չէին գնահատում դա։ Նրանք ուզում էին նմանվել օձերին․ ցանկանալով նրանց տիրապետության տակ լինել, ավելի ճիշտ ընկերանալ օձերի հետ։ Գորտ թագավորը ցանկացավ վրեժ լուծել կնոջից, գնաց օձի մոտ․ առաջարկով: Օձը սիրով ընդունեց գորտերի թագավորին և քմծիծաղով հարցրեց․
-Դու քո թշնամուն առաջարկում ես, որ նա լինի քո ընկե՞րը։ Գորտը պատասխանեց, որ ցանկանում է օձի օգնությամբ վրեժ լուծել կնոջից, և դրա դիմաց նա պատրաստ է իր տարածքը նվիրել օձերին։ Քանի որ օձը շատ էր հավանում գորտերի տարածքը համաձայնում է, սակայն հոգու խորքում փափագում է ուտել բոլորին։ Այս ամենը արծվի աչքից չի վրիպում․․․ Երբ գորտերը փորձում էին լքել տարածքը, իրենց համաձայնությամբ, օձը որոէ իրականացնել իր ցանկությունը։ Արծիվը, որ շատ ուշադիր հետևում էր նրանց, իջնում է ներքև և ճանկով սպանում օձին․ Փրկելով անշնորհակալ գորտերին։
Երբեք մի վստահեք ձեր թշնամուն, անգամ եթե նա ժպտում է և բարի խոսքեր շռայլում։
Թարգմանեց Ժաննա Կոբելյանը
