Սա հեքիաթ է աղվեսի մասին, ով պատժվեց իր պարծենկոտության, ծուլության, ստախոսության պատճառով:
Գնացինք. . .
Խոր անտառում մի աղվես էր ապրում …
Ինչ խոսք, գեղեցիկ էր՝ փարթամ պոչիկ ուներ ու նշաձև խորամանկ աչուկներ, գեղգեղուն ձայն և շատ քաղցրալեզու էր: Այնպես շողոքորթում էր, շահագործում էր բոլորին՝ վերցնում կենդանիների ուտելիքն ու ջուրը: Մի խոսքով գողանում էր ուրիշի աշխատանքը: Կենդանիների արքան՝ առյուծը, այդ ամենը տեսնելով, բարկացավ ու վտարեց նրան անտառից:
Իհարկե, աղվեսը կըմբոստանար, եթե դա չլիներ առյուծը: Նրա ահից դուրս եկավ անտառից՝ ճանապարհ ընկավ մոտակա գյուղ:
Շները, հեռվից նկատելով, աղվեսի մոտենալը՝ վրա պրծան, հարձակվեցին նրա վրա:
Վերջինս էլ այնպես փախավ, որ շտապելուց չնկատեց ներկով լի տաշտը՝ ընկավ մեջը, ստացավ կապույտ երանգ ու շնչակտուր, վերագտնելով իրեն, փախավ անտառ: Շատ էր վազել, թե քիչ մենակ ինքը գիտեր, հանդիպեց մեկ այլ աղվեսի: Ապշած ու հիացած մեր հերոսի կապույտ երանգով՝ փոքրիկ աղվեսը նրան տարավ յուրայինների մոտ: Այստեղ էլ մեր հերոսի բախտը բերեց.
Մի մեծ առասպել պատմեց իր կապույտ երանգի մասին, հռչակեց իրեն գերագույն աղվես և անցավ իր բուն գործունեությանը՝ շահագործել բոլորին: Կապույտ աղվեսի համբավը հասավ հարևան անտառ, որտեղ ապրում էր առյուծը: Սա էլ անմիջապես գուշակեց, որ դա իր ճանաչած պարծենկոտ աղվեսն է: Առյուծը որոշեց վրեժխնդիր լինել…
Հերթական մի օր, երբ կապույտ աղվեսը իր հրամաններն էր արձակում ամբոխի մեջ նկատեց առյուծին: Նրա ահից այնպես վեր թռավ ու փախավ, որ չնկատեց գետը: Շմփալեն ընկավ ջրի մեջ, և այ քեզ զարմանք, մյուս ափ դուրս եկավ լվացված, լրիվ նարնջագույն,ինչպես սովորական աղվես: Բոլորը ծիծաղեցին: Մեր հերոսը ամոթից պոչը մտցրեց ոտքերի արանքը և փախավ…
Մինչ օրս էլ փախնում է…
Մարդի՛կ, մի՛ շահագործեք դիմացինին… Մի՛ ստեք…Ստի ոտքը կարճ է…
Պատիժը չի ուշանա…
Թարգմանեց Ժաննա Կոբելյանը
