Մի մեծահարուստ մարդ ապրում է իր որդու հետ, որը շատ ծույլ էր։ Չնայած մեծահարուստը շատ դժվարությամբ էր կուտակել իր հարստությունը, սակայն տղային չէր կարողացել սովորեցնել աշխատել և գնահատել իր աշխատանքը։ Ամեն օրվա պես մի առավոտ էլ հայրը որդուն դիմեց նույն խնդրանքով․ գալ աշխատանքի վայր և օգնել։ Ծույլ և անշնորհակալ որդու կողմից հնչեց նույն պատասխանը։ Հայրը գլխիկոր դուրս եկավ տանից․ շատ սրտնեղած։ Որդու ամենօրյա անտարբերությունը ի վերջո հորը գերեզման տարավ․ հայրը մահացավ։ Հոր մահից հետո որդին շարունակում էր շռայլորեն ծախսել հոր ստեղծած ունեցվածքը և շուտով սնանկացավ։ Մայրը գրեթե ամեն օր տղային խնդրում էր ուշքի գալ և հետևել հոր ստեղծած բիզնեսին, բայց ապարդյուն։ Տղայի ծուլության պատիժը չուշացավ․․․ Ծույլ տղան հիվանդացավ․ անհրաժեշտ էին բավականին թանկ դեղեր։ Մայրը գլուխը կորցրել էր․ այլևս չկար ամուսնու ստեղծած կարողությունը, հիմա էլ տղան է հիվանդ․․․ Մայրը ստիպված մեկիկ մեկիկ վաճառում էր զարդերը և տղայի համար դեղեր գնում։ Տղան շատ վատ զգաց․ չէ՞ որ դրանք իր մոր ամենասիրելի զարդերն էին։
Մի առավոտ տղան գնաց Շիվ տաճար և խոստացավ իր վատնած գումարը, նաև այն ինչ ծախսվել է իր վրա հետ բերել։ Եվ այ քեզ զարմանք, նա ամեն օր վաղ արթնանում էր, վազում աշխատանքի։ Աշխատասիրության և մորը տված խոստման շնորհիվ տղան հասավ արդյունքի․ իրենց ընտանեկան գործը ծաղկեց։ Տղան էլ առողջացավ․․․
Ծուլությունը լավ բան չէ․․․
Մարդի՛կ, գնահատե՛ք ձեր ծնողներին և ձեր ժամանակը
Թարգմանեց Ժաննա Կոբելյանը
