1863 թվականն էր դրսում․․․
Աղքատիկ հագնված և դողդոջուն ձայնով մի տղա դրսում գրենական պիտույքներ էր վաճառում։
Մարկն էր․․․
Մայրն ու հայրը երկու տարի առաջ թոքախտից էին մահացել։ Այդ օրվանից Մարկը երդվել էր բժիշկ դառնալ և բուժել հիվանդներին։ Նրա երազանքն էր ոչ մի երեխայի որբ չտեսնել։ Դպրոցում օրինակելի ու գերազանց աշակերտ էր, իսկ դասերից հետո զբաղվում էր գրենական պիտույքների վաճառքով։ Ստացված փոքր գումարն էլ հավաքում էր համալսարան ընդունվելու համար։ Հագուստը հին էր, կարկատած, արևից խամրած։ Նիհարիկ էր, քանի որ լավ չէր սնվում․․․
Դասարանում ընկերներ չուներ, բոլորի կողմից ծաղրվում էր։ Միայն Լյուսի անունով մի աղջիկ, որը նոր էր տեղափոխվել իրենց դասարան, հրճվանքով էր նայում Մարկին, շփվում հետը, նույնիսկ ընթրիքի էր հրավիրում՝ իմանալով, որ սոված է։ Հրաշքների հավատում էր Մարկը, քանի որ ամեն ամսվա վերջում դռան տակ դրամով լի ծրար էր գտնում, որն էլ պահում էր իր թաքստոցում ուրախանում էր երբ այն տեսնում էր, չէր էլ ենթադրում, որ Լյուսիի ծնողներն էին ծածուկ այդ անում։
Անցան տարիներ․․․
Լյուսին ամուսնացել էր և հրաշալի ընտանիքի մայր էր։ Մարկն էլ իր աշխատասիրության և ձգտման շնորհիվ ճանաչված բժիշկ էր դարձել ու հասցրել էր սիրվել անձնակազմի կողմից։ Սովորական օր էր, երբ Մարկը աշխատանքի եկավ։
Սեղանին դրված անալիզների պատասխանները ուսումնասիրելիս՝ հայացքը կանգ առավ Լյուսի Թոմսն անվան վրա։ Մի քանի անգամ թերթիկը զննեց ու կանչեց բուժքրոջը։
- Որտե՞ղ է պառկած Լյուսի Թոմսնը,- հարցրեց նա։
- Իններորդ պալատում, բժիշկ։ Հիանալի անձնավորություն է, ցավոք, ծանր հիվանդություն են հայտնաբերել նրա մոտ,- պատասխանեց բուժքույրը։
Մարկը կանգնեց ու քայլերը ուղղեց իններորդ պալատ։ Երբ բացեց իններորդ պալատի դուռը, անմիջապես ճանաչեց իրեն ծանոթ հայացքն ու աչքերը։ Նրանց հանդիպումը հուզիչ էր։ Խոսքերով հնարավոր չէր նկարագրել։ Մարկը գիշեր ու զօր աշխատում էր` Լյուսիին բուժելու համար։ Երկար ջանքերը արդյունք տվեցին՝ Լյուսիի վիճակը գնալով կայունացավ, և նա դուրս գրվեց հիվանդանոցից։ Մարկն ու Լյուսին ջերմագին գրկախառնվեցին։ Լյուսին Մարկին ծրար տվեց և խնդրեց բացել իր հեռանալուց հետո։ Մարկը բացեց ծրարը և արտասվալից աչքերով կարդաց․
«Իմ սիրելի բժիշկ, ուրախ եմ, որ ամենամսյա ընտանիքիս փոքրիկ ներդրումը արդյունք է տվել։ Շնորհակալ եմ, որ պահեցիր խոստումդ ու դարձար հիանալի, բանիմաց, հրաշալի բժիշկ։»
Մարկի աչքերը արցունքով լցվեցին․․․
Նա հասկացավ, որ ամեն ամսվա փոքրիկ ծրարի հեղինակը Լյուսին էր։
Մարդի՛կ, լավություն արե՛ք, այն անպայման ետ կվերադառնա․․․
Թարգմանեց Ժաննա Կոբելայնը
