Ձմեռ պապիկն ու իր օգնականները

Ձմեռ պապիկը հիվանդացել էր։ Տոներին շատ քիչ ժամանակ էր մնացել, բայց նա տկար էր ու հոգնած։ Ոտքի վրա չէր կարողանում կանգնել։ Տկարությունը մի կողմից, մտածմունքն էլ իր հերթին էր անհանգստանցում. ախր այդքան երեխա անհամբեր սպասում էին նվերների։ Իսկ եթե չհասցնե՞ր ժամանակին լավանալ, որպեսզի կարողանար բարձրացնել ու գետնին հարվածել ծանր կախարդական գավազանը, որպեսզի նվերներով լի պարկը հայտնվեր. այդ ժամանակ ամեն ինչ շատ տխուր ավարտ կունենար։ Երեխաները կդադարեին հավատալ հրաշքներին։ Ոչ գիշերը, ոչ ցերեկը քուն չէր գալիս աչքերին։ Ի՞նչ պիտի աներ։

Նման մի անհանգիստ գիշեր նկուղի բնակիչ փոքրիկ մկնիկները լսեցին, թե ինչպես է Ձմեռ պապը հառաչում ու տխուր բարձրաձայն մտորում. «Հրաշքը փրկել է պետք. . .»
Մկնիկները շատ փոքրիկ էին և Ձմեռ պապը նրանց չէր նկատել։ Մկնիկներին շատ տխրեցրին Ձմեռ պապի խոսքերը։ Եվ նրանք որոշեցին օգնել Ձմեռ Պապին։
Հիմա եկավ նրանց մտածմունքների ժամանակը։ Իրենք շատ փոքր էին ու ոչ մի կերպ չէին կարող հենց իրենք օգնել Ձմեռ պապին։ Ինչքան էլ աշխատասեր լինեին, ինչքան էլ իրենց բոլոր բարեկամ-ազգականներին հավաքեին, միևնույնն է, միլիոնավոր երեխաների համար խաղալիքներ պատրաստել չէին կարող։
Ձմեռ պապի կախարդական գավազանն էլ միայն Ձմեռ պապին էր ենթարկվում։ Ու նրանք չէին կարող այդ բարի պապիկի ծանր գավազանը հարվածել գետնին։ Ի՞նչ անել. . .

Ամբողջ գիշեր ծվծվալով մկնիկները վազվզեցին նկուղում։ Ամեն մեկը մի բան էր առաջարկում, բայց ոչ մի առաջարկը խելքին մոտ չէր։ Ժամանակը արագ հոսում էր, իսկ լուծում դեռ չէր գտնվել։ Մկնիկներից միայն մեկը՝ Պստիկը, չէր մասնակցում ընդհանուր քննարկումներին։ Նա իր համար մի տաքուկ անկյուն էր գտել ու քուն մտել։ Երբ լույսը բացվեց, Պստիկը հորանջելով բացեց աչքերը ու զարմացավ, որ մնացած մկնիկները ամբողջ գիշեր չեն քնել։ Երբ իմացավ, թե ինչում է խնդիրը, սուսուփուս վազեց դուրս ու հետ վերադարձավ մի քանի ժամ անց։ Մյուս մկները ուշադրություն չդարձրեցին էլ նրա վրա ու չնկատեցին նրա վերադարձը։ Ու չտեսան, որ Պստիկը միայնակ չէր։ Նրա հետ մի տարօրինակ փոքրիկ մարդուկ կար։ Այդ մարդուկը հագել էր կանաչ ու կարմիր զոլավոր զգեստ, գլխին էլ նույն գույնից սուր պոպոզով գլխարկ ուներ։ Ու տարօրինակ ականջներ ուներ այդ մարդուկը, որ գլխարկի տակից փոքրիկ պոզիկների նման դուրս էին ցցված։ Փոքրիկ մարդուկը, որ զարմացած նայում էր մկնիկների անհանգիստ շարժումներին, պատահաբար դիպավ անկյունում դրված զանգին, որն էլ զիլ զրնգաց։

Լավ է, Ձմեռ պապը գիշերվա անքնությունից հետո խորը քուն էր մտել ու չլսեց այդ ձայնը։ Բայց մկնիկները զանգի ձայնից անակնկալի եկած զարմացած նայեցին փոքրիկ մարդուկին։ Մարդուկը շփոթված նայեց շուրջն ու սուր ականջները շարժեց։ Պստիկը առաջ եկավ.
– Ես գտել եմ խնդրի լուծումը։ Մեզ կօգնեն իմ ընկերները՝ էլֆերը։ Նրանք գետնի տակի կախարդական թագավորությունում են ապրում ու մարդկանց հետ չեն շփվում։ Ու նրանք էլ կախարդական ուժ ունեն, կարող են շատ արագ բոլոր նվերները պատրաստել։
– Մնում է Ձմեռ պապիկին համոզել, որ ընդունի էլֆերի օգնությունը,- ուրախացած արձագանքեց մկնիկներից մեկը,- ախր բոլորս էլ գիտենք, որ Ձմեռ պապը շատ հպարտ է։
– Դրա համար հետս բերել եմ Աստղ Էլֆին։ Նա կօգնի համոզել Ձմեռ պապիկին։

Աստղ էլֆը մկների հետ բարձրացավ Ձմեռ պապի սենյակը։ Պապը քնած էր, իսկ բուխարու մեջ ուրախ-ուրախ ճտճտում էին վառվող փայտերը։ Ձմեռ պապը տարօրինակ շարժում զգալով, բացեց հոգնած աչքերը։ «Չէ, այս քունն էլ չապաքինեց ինձ»,- մտածեց Ձմեռ պապը ու տխուր հառաչեց։ Հետո նայեց բուխարու կողմը ու նկատեց փոքրիկ մարդուկին։ Մկները վախից թաքնվեցին բուխարու հետևը։ Զարմացած պապը տրորեց աչքերը։ Չէ, սա երազ չէր, ոչ էլ զառացանք։ Բուխարու կողքը իրոք փոքրիկ մարդուկ էր կանգնած։

– Ո՞վ ես դու։
– Աստղն եմ ես։ Ես էլֆ եմ. . .- կմկմաց էլֆն ու կամաց-կամաց համարձակություն ձեռք բերելով ավելի հաստատուն ձայնով շարունակեց. – Իմ ընկեր Պստոն է ինձ կանչել այստեղ։
– Պստոն ո՞վ է։
– Մուկիկ է, փոքր, շատ փոքր։
– Բայց նաև շատ համարձակ,- բուխարու հետևից լսվեց Պստոյի ձայնն ու իրար հետևից կամաց-կամաց դուրս եկան մկնիկները։
– Ներիր, Ձմեռ պապ։ Մենք պատահաբար իմացանք, որ դու հիվանդ ես ու օգնության կարիք ունես,- ծվծվացին մկները։ – Պստոն էլ Նոր տարին փրկելու հնարը գտավ։
– Էլֆերը իմ ընկերներն են։ Նրանք շատ աշխատասեր են… ես մտածեցի, որ նրանք կկարողանան օգնել փրկել տոնը։
Մկնիկներն առանց իրար հերթ տալու փորձում էին Ձմեռ պապիկին համոզել։ Իսկ փոքրիկ էլֆն այդ ընթացքում նայում էր շուրջը ու հիանում։
– Ցանկացած էլֆի երազանքն է բարություն անել ու երեխաներին ուրախացնել։ Մինչ օրս մտածում էինք, ոնց դա իրագործենք։ Կարծես թե մեր երազանքը կարող է իրականություն դառնալ. . .
Ձմեռ պապը ուշադիր հետևում էր, թե ինչ է կատարվում շուրջը ու արդեն կամաց-կամաց հասկանում էր իրականությունը։ Քանի որ պետք էր փրկել երեխաների սպասված հրաշքը, Ձմեռ պապը համաձայնեց ընդունել էլֆերի օգնությունը։

Մկնիկների ու էլֆերի օգնությամբ Ձմեռ պապը շատ արագ կարողացավ կազմակերպել ամեն ինչ։ Մկները նամակներն էին արագ դասավորում, էլֆերը՝ նվերները պատրաստում։
Տոնը փրկված էր։ Երեխաների սպասված հրաշքը իրականանալու էր։
Երբ հնչեցին ժամացույցի զանգերը, երբ բոլոր կողմերից լսվեց «Շնորհավոր Նոր տարի» բացականչությունները, երեխաներն իրենց բարձերի կամ տոնածառի տակ հայտնաբերեցին իրենց այդքան սպասված նվերները։
Ձմեռ պապը ոգևորությունից ապաքինվել էր, էլֆերը՝ ուրախությունից իրենց տեղը չէին գտնում, իսկ մկները ուրախ ծվծվում էի ու հպարատանում իրենցով։

Երբ եկավ Նոր տարին ու բոլոր երեխաներն իրենց նվերները ստացան, էլֆերը տխրեցին։ Նրանց շատ էր դուր եկել Ձմեռ պապի օգնական լինելը։ Ձմեռ պապն էլ տխրեց, որ միգուցե էլֆերը չուզենան էլ իր հետ աշխատել։ Բայց մենակով աշխատել ու նվերներ պատրաստել նա այլևս չէր կարող։ Ծեր էր արդեն ու իրեն օգնականներ էին պետք։ Եվ որպեսզի նորից եկող տարում չհիվանդանար, որոշեց խնդրել էլֆերին, որպեսզի նրանք դառնան իր օգնականները։ Էլֆերը սիրով համաձայնեցին։ Նրանց կախարդական երկիրը դարձավ նվերների մեծ գործարան և նրանք ժրաջան մեղուների նման սկսեցին նվերներ պատրաստել։
Ձմեռ պապն այլևս միայնակ չէր։ Նա օգնականներ ուներ արդեն՝ էլֆերին ու նաև լավ բարեկամներ՝ մկնիկներին։
Այսուհետ Հրաշք տոնը վտանգված չէր. . .

Հեղինակ՝ Վերոնիկա Բուռնուչյան

Հեքիաթը տարածելու դեպքում հղումը Փոքրիկ.am-ին  պարտադիր է։