Ձմռանը ծածկվում է սպիտակ վերմակով,
Գարնանը կանաչ հագուստ է հագնում,
Ամռանը զարդարվում է չքնաղ ծաղիկով,
Աշնանը պատրաստվում քուն մտնել ոսկում։
Երբ դրսում մռայլ է ու անձրևոտ
Դու նրան կողքդ չես գտնի,
Երբ օրը պայծառ է, արևոտ,
Այն միշտ կողքովդ կքայլի։
Փայլում է արևն ու անձրև գալիս,
Առանց ներկերի կամար նկարում,
Գետի վրա կամ էլ լճի
Անշոշափելի կամուրջ գոյանում։
Սև գլխարկը երկինքը դրեց,
Երեխաներին նա քնացրեց։
Արծաթե նետը
Հատեց երկինքը։
Ոսկե վերնազգեստ է հագնում,
Տաք ամռանն է ճանապարհում,
Մառախուղով մեզ փաթաթում,
Անձրև ու քամի բերում։
Այն բարձր է ու հսկա,
Նրա գլխին շատ ձյուն կա,
Ասես գլխին գլխարկ կա։
Երկնքում է սավառնում,
Կաթիլներ է հավաքում,
Հենց կալթիլը շատանա,
Մեր գլխին անձրև կգա։
Այն վազում է, փրփրում է,
Արևից վառ փայլփլում է,
Սարերից ցած է հոսում,
Ծառ ու խոտ է նա ջրում։
Երկու ուրախ քույրիկներ
Օդում պարելով ցած իջան ներքև,
Հանդարտ գետնին նրանք իջան,
Ձնե սպիտակ ծածկոց դարձան։
