Գորտը

Կար չկար, մի գորտ կար։ Նա շա՜տ էր սիրում առավոտները կռկռալ, երեկոյան՝ հորանջել։ Բայց ամենաշատը նա սիրում էր ցերեկները չփչփացնել ջրափոսերում։
Շատ զվարճալի զբաղմունք է ջրափոսերում չփչփացնելը։ Չըփ, չըլըփ – ու ջուրը ցայտում է տարբեր կողմեր։
Գորտը սիրում էր ջրափոսերն ուսումնասիրել։ Բայց ջրափոսեր միշտ չէ, որ լինում են։ Դրանք երբեմն շա՜տ երկար չեն լինում, որովհետև անձրև չի գալիս։
Գորտը չէր սիրում, երբ երկար ժամանակ անձրև չէր գալիս։
Ի՜նչ տխուր է,- մի անգամ հոգոց հանեց նա։ – Արդեն երկու շաբաթ է, անձրև չկա։ Ո՞ւր է այն կորել։
Եվ նա որոշեց գիտուն բվեճին հարցնել, թե ինչո՞ւ երկար ժամանակ անձրև չի գալիս։
– Ո՜վ գիտե։ Առանց ամպ անձրև չի գալիս։ Քամին ամպերը քշում է երկրի վրա ու նրանք անձրև անունով կենսարար խոնավություն են ցած թափում,- պատասխանեց իմաստունը։
– Հա՜,- հասկացավ, գորտը։ – Անձրևի համար ամպ է պետք։ Ես պետք է ունենամ սեփական ամպ, որ երբ ուզեմ, անձրև գա։
Գորտը վերցրեց ցանցն ու գնաց ամպ որսալու։ Բայց ինչքան էլ բարձր էր ցանցը թափահարում, այդպես էլ ամպ որսալ չհաջողվեց։
– Թիթե՞ռ ես բռնում, ի՞նչ է,- հարցրեց դոդոշը։
– Չէ՜, փորձում եմ ամպ որսալ։ Այն կտեղադրեմ կաթսայի մեջ, և երբ ցանկանամ, որ անձրև գա, այն բաց կթողեմ։
– Շատ լավ ես մտածել,- ասաց դոդոշը։ – Բայց դեռ ոչ ոքի չի հաջողվել ամպ որսալ։
– Դե ինչ, ես կլինեմ առաջինը,- հայտարարեց գորտը։
Եվ նա շարունակեց իր բարդ զբաղմունքը։
Մինչև ուշ երեկո նա վազվզում էր ամպի հետևից։ Բայց բռնել այդպես էլ չկարողացավ։
Գորտը վերադարձավ տուն, հայրիկին ու մայրիկին «բարի գիշեր» մաղթեց ու պառկեց քնելու։ Նա որոշեց, որ հաջորդ օրը կշարունակի իր կարևոր գործը։
Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում, կկարողանա՞ գորտը ամպ որսալ։