«Երեխաները երկրի բնական ծաղիկներն են, իսկ այդ ծաղիկներն առաջին հերթին աճեցնում են ընտանիքում՝ ծնողները»,- այդպես է արտահայտել իր միտքը Ա. Մ. Գորկին:

Դա ամենատարածված վախերից մեկն է նախադպրոցական և կրտսեր դպրոցական տարիքի երեխաների մոտ: Մեծահասակների մեջ ևս քիչ չեն այնպիսինները, ում մթությունը վտանգ է ներշնչում: Երեխաների մոտ մթությունից վախը ավելի արագ և հեշտությամբ կանցնի եթե հետևեք հետևյալ խորհուրդներին.

Մարդկային պահվածքի տարբեր դրսևորումների մասին երեխային ծանոթացնելու լավ եղանակ է հեքիաթը։ Ժողովրդական հեքիաթների դեպքում երեխային փոխանցվում է նաև ազգային առանձնահատկությունը։ Հեքիաթները քնից առաջ ասոցացվում են «բարի գիշեր» մաղթանքին, որն այս դեպքում ավելի ջերմ է, քնքուշ ու սիրով լի։

«Երեխայի խելքը մատիկների մեջ է»

Ցանկացած մանկական նկար կարող է պատկերել այն ամենը, ինչ կատարվում է երեխայի հոգում, որը նա չի կարող բացատրել մեծերին նույնիսկ ամենամտերմիկ զրույցի ժամանակ։

Ամանորյա տոները մի հրաշք սովորություն ունեն՝ մարդկանց վերադարձնել հավատը առ բարություն ու հրաշքներ։ Եվ հետաքրքիրն այն է, որ հենց մենք ինքներս ենք ստեղծում տոնական տրամադրությունը, կախարդական պատմություններ հորինում, բարի գործեր կատարում ու մեր ուրախությամբ կիսվում մնացածի հետ։

Յուրաքանչյուր օր մեզ մոտեցնում է մանկական ամենասիրելի ու ամենասպասված տոնին՝ հրաշքներով լի Նոր Տարուն։ Կախարդական տոնական գիշեր, երբ բարի Ձմեռ Պապիկն ու գեղեցկուհի Ձյունանուշիկն իրականացնում են փոքրիկի երազանքները… Առավոտյան տոնածառի տակ նա կգտնի իր այդքան երազած նվերը։ Իսկ ի՞նչ է ցանկանում նվեր ստանալ Ձեր փոքրիկը։

Փոքրիկ երեխաները, բոլորիս հայտնի է, երբեմն բավականին շատ են լացում: Նրանք դեռևս որևէ մեկին չեն ճանաչում, սակայն լսում, տեսնում ու ձեռք են տալիս իրենց մայրիկներին և հանգստանում: Այս ամենը հենց կատարվում է զգայարանների միջոցով: Նախ հասկանանք, թե ինչ է Զգայական ինտեգրացիան:

Փոքրիկների լույս աշխարհ գալուն պես ծնողները լծվում են նրանց՝ նոր աշխարհի հետ ծանոթացման ակտիվ գործընթացին: Երեխայի կյանքի յուրաքանչյուր փուլում տարբեր մոտեցումներ են պետք է այս կամ այն իրին, առարկային կամ երևույթին լավ ծանոթացնելու համար: Հավանաբար, նկատել եք, որ փոքրիկներն անգիտացաբար արձագանքում են գովազդներին և գունավոր իրերին: Երեխաներն արձագանքում են գույներին, իսկ ծնողներին միայն մնում է փոքրիկին ծանոթ տեսողական երևույթներին ճիշտ անունները սովորեցնել:

Որոշ ծնողներ, ինչպես նաև տատիկներ կասկածում են, արդյո՞ք երեխան պետք է հաճախի մանկապարտեզ։ Այնտեղ «բազմանում» են ինֆեկցիաները, ոչ բոլոր երեխաներն են ընկերասեր, իսկ դաստիարակները միգուցե նեղացնե՞ն փոքրիկին։