Փոքրիկ երեխաները, բոլորիս հայտնի է, երբեմն բավականին շատ են լացում: Նրանք դեռևս որևէ մեկին չեն ճանաչում, սակայն լսում, տեսնում ու ձեռք են տալիս իրենց մայրիկներին և հանգստանում: Այս ամենը հենց կատարվում է զգայարանների միջոցով: Նախ հասկանանք, թե ինչ է Զգայական ինտեգրացիան:
Փոքրիկների լույս աշխարհ գալուն պես ծնողները լծվում են նրանց՝ նոր աշխարհի հետ ծանոթացման ակտիվ գործընթացին: Երեխայի կյանքի յուրաքանչյուր փուլում տարբեր մոտեցումներ են պետք է այս կամ այն իրին, առարկային կամ երևույթին լավ ծանոթացնելու համար: Հավանաբար, նկատել եք, որ փոքրիկներն անգիտացաբար արձագանքում են գովազդներին և գունավոր իրերին: Երեխաներն արձագանքում են գույներին, իսկ ծնողներին միայն մնում է փոքրիկին ծանոթ տեսողական երևույթներին ճիշտ անունները սովորեցնել:
Որոշ ծնողներ, ինչպես նաև տատիկներ կասկածում են, արդյո՞ք երեխան պետք է հաճախի մանկապարտեզ։ Այնտեղ «բազմանում» են ինֆեկցիաները, ոչ բոլոր երեխաներն են ընկերասեր, իսկ դաստիարակները միգուցե նեղացնե՞ն փոքրիկին։
Երեխայի կյանքի առաջին տարիները ստեղծագործական հնարավորությունների զարգացման ամենաարդյունավետ տարիներն են։ Այդ հասակում ամենագործածական և արդյունավետ զբաղմունքը ծեփն ու նկարչությունն են։
Դաստիարակությունը պետք է խելամիտ լինի։ Եվ, այնուհանդերձ, ծնողները հաճախ ծայրահեղությունից ծայրահեղության են դիմում, արդյունքում թույլ տալով սխալներ, որոնք անդառնալի վնաս են հասցնում երեխայի հոգեբանության, երբեմն էլ ֆիզիկական առողջության վրա։
Աուտիզմով երեխաների մեծամասնությունն ագրեսիվ չեն, սակայն, հայտնվելով իրենց համար դժվարին իրավիճակում, պարզապես հիստերիայի մեջ են ընկնում: Ընդ որում՝ անում են միայն այն պարզ պատճառով, որ այլ կերպ չեն կարողանում դրսևորել դժգոհությունն իրենց համար տհաճ երևույթների հանդեպ: Երեխաները տարբեր կերպ են դրսևորում իրենց հուզական պոռթկումները (բացականչություններով, լացով, ականջները ձեռքերով փակելով, ինքն իրեն վնասելով կամ էլ ագրեսիվ վարքագիծ ցուցադրելով): Ընդ որում՝ այս երևույթը կարող է նկատվել ոչ միայն աուտիզմով երեխաների, այլ նաև.
Ինպես արդեն նշվեց նախորդ նյութում, աուտիզմով երեխաների համար կյանքը հանդիսանում է սթրես, որի հետևանքով էլ նրանց մոտ ձևավորվում են մի շարք վարքային առանձնահատկություններ: Այդպիսին է հասարակության հետ վերբալ (խոսքային) հաղորդակցման դժվարությունները: Աուտիզմով երեխաների կեսից ավելիի մոտ առկա են խոսելու հմտության զարգացման և խոսքի ձևավորման դժվարություններ:
Աուտիզմը լայն տարածում ունեցող զարգացման խանգարումներից է, որի ախտանշաններն ի հայտ են գալիս կամ սկսում են դրսևորվել մինչև երեք տարեկանը: Աուտիզմ ունեցող երեխաների համար կյանքը հանդիսանում է սթրեսի աղբյուր, որը առաջացնում կամ ձևավորում է վարքային առանձնահատկություններ, ինչն աուտիզմ ունեցող երեխաների ծնողների և խնամակալների համար դժվարություն է հանդիսանում:
Այս հոդվածով ցանկանում ենք հիշեցնել, թե որքան կարևոր է այն լեզուն, որով հաղորդակցվում ենք զարգացման հապաղումներ ունեցող մարդկանց հետ: Կարևոր է հիշել, որ աուտիզմով կամ այլ զարգացման խնդիրներ ունեցող մարդիկ առաջին հերթին մեզ նման մարդիկ են, անհատներ:
Բեմականացված խաղերը երեխաների կողմից շատ սիրված են։ Երեխաները մեծ հաճույքով են միանում խաղին՝ պատասխանում են տիկնիկների հարցերին, կատարում նրանց խնդրանքները, խորհուրդներ տալիս, դառնում այս կամ այն կերպարը։ Նրանք ծիծաղում ու լացում են տիկնիկների հետ, նրանց զգուշացնում են վտանգների մասին, միշտ պատրաստ են իրենց սիրելի հերոսներին օգնության հասնել։
